vurmaq

vurmaq
глаг.
1. бить:
1) ударять, ударить. Ağacla vurmaq бить палкой, yumruqla vurmaq бить кулаком, əllərinə vurmaq бить по рукам
2) во что-л. ударами производить звуки. Təbil vurmaq бить в барабан
3) стрелять. Hədəfə vurmaq бить в цель
4) отбивать (указывать звоном опредёленное время – о часах); пробить. Saat 3-ü vurdu часы пробили три
2. забивать, забить:
1) ударами вбить, вогнать в о что-л. Mıx vurmaq забить гвоздь, dirəklər vurmaq забить сваи
2) ударами загнать, вогнать куда-л. Rəqib qapısına top vurmaq забить мяч в ворота противника
3. убивать, убить. Ovçular iki qaban vurdular охотники убили двух кабанов
4. сбивать, сбить. Zenitçilər düşmən təyyarəsini vurdular зенитчики сбили вражеский самолёт
5. хлопнуть, захлопнуть. Qapını vurmaq захлопнуть дверь, pəncərəni vurmaq захлопнуть окно
6. валить, сваливать, свалить. Yerə vurmaq kimi свалить кого
7. подрезать, подрезать; подстригать, подстричь; подсекать, подсечь. Donun ətəyini vurmaq подрезать подол платья, saçını vurmaq подстричь волосы, pambıq kollarının başını vurmaq подсечь хлопчатник
8. отрубать, отрубить, отсекать, отсечь. Boynunu vurmaq kimin отрубить голову кому
9. вешать, повесить; прибивать, прибить; приклеивать, приклеить, прикреплять, прикрепить. Şəkli divara vurmaq повесить (прибить) картину на стену, elanı divara vurmaq прикрепить объявление к стене, afişa vurmaq приклеить афишу
10. мат. множить, умножить. Üçü beşə vurmaq умножить три на пять
11. жалить, ужалить; жалиться. kimi isə ilan vurub кого-то ужалила змея
12. биться, стучать. Xəstənin nəbzi normal vurur у больного пульс бьётся нормально, ürəyi vurur kimin сердце бьётся у кого
13. простореч. пропускать, пропустить (только о спиртных напитках), пить, выпить. Adama bir qədəh vurmaq пропустить по рюмочке; dövrə vurmaq кружить, кружиться; zərbə vurmaq наносить, нанести удар; zərər (ziyan) vurmaq:
1. вредить, причинять, причинить вред
2. наносить, нанести ущерб: zəng vurmaq звонить, позвонить; əl vurmaq: 1. трогать, тронуть; 2. аплодировать; işarə vurmaq намекать, намекнуть; yekun vurmaq подводить, подвести итог; göz vurmaq подмигивать, подмигнуть; pudra vurmaq пудрить, напудрить (лицо); пудриться, напудриться; rəng vurmaq красить, покрасить; iynə vurmaq сделать укол; buxov vurmaq заковать в кандалы; nal vurmaq подковать; iy vurdu kimi обдало запахом кого; yük vurmaq погружать, погрузить, произвести погрузку; dayaq vurmaq nəyə ставить, поставить опору (подпорку); naxış vurmaq наносить, нанести узоры; teleqram vurmaq подать, дать телеграмму; dolu vurdu побило градом; fontan vurmaq бить фонтаном; vurub keçmək перегнать, опередить; yamaq vurmaq штопать, заштопать, латать, залатать; ara vurmaq натравливать кого на кого-л.; başına vurdu kimin nə (ички щавггында) ударило в голову (о спиртных напитках); başına vurmaq kimin nəyi:
1. упрекать, упрекнуть, сделать упрёк, ставить, поставить в укор кому что
2. попрекать кого-л. за сделанное ему добро
◊ əlini isti sudan soyuq suya vurmamag палец о палец не ударить; əlini ağdan qaraya vurmamag сидеть сложа руки; üz vurmaq kimə просить, упрашивать кого; üzə vurmaq nəyi бросать, бросить упрёк в лицо к ому, упрекать, упрекнуть кого в чём; üzə vurmamaq nəyi замять что, не придавать значения ч ему; özünü dəliliyə vurmaq прикинуться сумасшедшим; özünü tülkülüyə vurmaq, özünü bicliyə vurmaq прикидываться, притворяться

Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. . 2006.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Полезное


Смотреть что такое "vurmaq" в других словарях:

  • vurmaq — f. 1. Əli ilə və ya əldə tutulan bir şeylə çırpmaq, zərbə endirmək. Ağacla vurmaq. Şillə vurmaq. Qamçı ilə vurmaq. Əllərinə vurmaq. – <İvan bəy:> Səsini kəs, buyuraram, başına yüz tatarı vurarlar. N. V.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • vurdurmaq — «Vurmaq»dan icb …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çırpmaq — f. 1. Tozunu almaq və ya başqa məqsədlə ağac və ya əllə vurmaq, döyəcləmək, silkələmək. Yun çırpmaq. Xalçanı çırpmaq. – Dəllək fitəni götürüb artırmada çırpmağa başladı, yenə bir iki məsəl çəkmək istədi. Ç.. Gəldiyev qapıda üst başını çırpır,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çalmaq — 1. f. 1. Çalğı alətində bir musiqi nömrəsi icra etmək, çalğı alətini səsləndirmək. Tar çalmaq. Dumbul çalmaq. Pianino çalmaq. – Oxuyub çalanlar yavaş yavaş kamança və udu hazırlayıb çalmağa başladılar. Bir qədər ərəbcə çalıb oxudular. M. S. O..… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dil — 1. is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə olaraq, danışıq səslərinin əmələ gəlməsində iştirak edən orqan. Dillə dadmaq. Dili ilə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ara — is. 1. İki nöqtə, iki şey arasındakı məsafə. Bakı ilə Gəncə arasında asfalt yol var. Məktəblə evimizin arası yüz addım olar. – Qulam Əsgərov düşmən ilə öz aralarındakı məsafəni bilirdi. Ə. Ə.. 2. Boşluq, açıqlıq, boş yer, açıq yer, məsafə. Ara… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • daş — is. 1. Təbiətdə parçalar, yaxud böyük və kiçik kütlələr şəklində təsadüf olunan, suda həll olunmayan bərk cisim (süxur). Küçələrə daş döşəmək. – Bütün izdiham əlinə keçən daş, kəsək parçalarını alovun üstünə yağdırdı. . M. Hüs.. <Rübabə>… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • döymək — f. 1. Əziyyət vermək, yaxud cəzalandırmaq üçün birini əl, yaxud başqa bir şeylə vurmaq; kötəkləmək, əzişdirmək. Xanım haqsız yerə <Sarıköynəyi> söyübdanlamağa, döyməyə, incitməyə başlayır. S. H.. <Qədir:> Öküzü döyməyə ürəyim gəlmir,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»